Laatste bericht uit China

De theetuinen bij Meijiawu, een dorpje in de heuvels naast het Westelijke Meer.
De theetuinen bij Meijiawu, een dorpje in de heuvels naast het Westelijke Meer.

Na iets meer dan zes weken in Hangzhou is het nu tijd om weer terug te gaan naar Nederland. Met veel moeite heb ik mijn spullen in de koffer weten te proppen en mijn kamer is inmiddels aan kant. Nu rest enkel nog het afscheid vanavond, waarna ik morgen vroeg op de bus naar het vliegveld stap. Dan is het al weer voorbij!

Als je zo’n lange tijd ergens bent geweest en hebt geprobeerd een taal te leren, is het altijd goed je af te vragen wat het je heeft opgeleverd. Want ik heb niet alleen allerlei geweldige ervaringen opgedaan met de mensen hier, maar ik heb ook zes weken lang bij Mandarin Capital de Chinese taal geprobeerd te leren.

Is dat dus een beetje gelukt? Het antwoord op zo’n vraag hangt af van de verwachtingen die je vooraf hebt. In mijn geval had ik niet de ijdele hoop dat ik na afloop vloeiend Mandarijn zou kunnen spreken. Ik wilde hier naartoe om daar een begin mee te maken. Mijn doel was om een beetje te kunnen spreken en wat gevoel te krijgen voor de taal. Dat is gelukt.

Chinees-Koreaans hotpotten ter afscheid van een paar mensen.
Chinees-Koreaans (汉韩) hotpotten ter afscheid van een paar mensen.

Op deze manier heb ik een goede basis om terug in Groningen verder te gaan bij bijvoorbeeld het Confuciusinstituut. Ik heb nu op enigszins ongestructureerde wijze kennis gemaakt met de taal en kan straks gestructureerd verder. Omdat ik al zinnen kan maken en wat kan praten, kan ik nieuwe dingen nadat ik ze leer gelijk gebruiken. Dat is goed voor je motivatie en maakt het leren makkelijker.

Het was dus een goede beslissing om hier te komen. Niet alleen heb ik de basis gelegd voor het verder leren van de Chinese taal, ook weet ik beter wat ik later wil doen: ik wil niet in China wonen.

Wat?! Dat is de uitkomst van zes weken Hangzhou? Ja, hoewel het een geweldig interessant land is, de mensen vriendelijk zijn en het vanuit mijn vakgebied bekeken ook erg interessant is, ben ik er achter gekomen dat ik er niet een groot gedeelte van mijn leven zou willen wonen. Een paar jaar is niet erg, maar ik zou hier geen permanent leven op willen bouwen.

Mijn focus verschoof zich de laatste maanden al naar het Koreaanse schiereiland en de afgelopen weken is dat definitief geworden. De verschrikkingen die naar buiten komen bij de verhoren van het lopende VN-onderzoek naar de mensenrechtenschennissen in Noord-Korea bevestigen voor mij nog eens hoe zeer die zaak de volle aandacht van de wereld verdient. Want daar lijden miljoenen mensen al jaren en het einde is nog niet in zicht. Om daar wat aan te doen is goede kennis van China echter geen overbodige luxe. Zonder China zal er geen oplossing mogelijk zijn.

Dat brengt mij terug naar de belangrijkste reden voor mijn reis naar Hangzhou: ik wilde Chinees leren, omdat ik denk dat het zeer nuttig zal zijn voor mijn toekomstige carrière. Dat argument blijft staan en ik ga eenmaal terug in Groningen dan ook gewoon verder met leren. China zal altijd mijn aandacht houden en ik zou er graag nog vaak terugkomen.

Nog even en dan zit ik al weer in de universiteitsbanken of achter mijn bureau op kantoor. Maar eerst: afscheid nemen, terugreizen en dan kort bijkomen!

Leave a comment

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.