Gelukkig is er een tyfoon in de regio

Een van de eerste dingen die me opvielen toen ik aankwam in Hangzhou, was dat er een lekker stevige wind stond. Niet dat het niet warm was, integendeel juist. Maar die wind maakte het allemaal iets dragelijker. De hoofdmeester van mijn Mandarijnschool zei dat ik inderdaad geluk had; de vorige dag was het nog enigszins windstil geweest, maar deze dag stond er een lekker wind. Dat kwam omdat tyfoon Soulik eerst noord-Taiwan geselde en nu de provincie Fujian lastig valt.

Maar voordat ik de lucht van Hangzhou kon voelen, moest ik eerst een lange reis afleggen. Het begon vrijdagochtend met vertrek van Schiphol naar Kopenhagen; ik vloog met SAS namelijk. Op Kopenhagen Kastrup zou ik eerst zes uur op mijn aansluiting hebben moeten wachten, maar dat werden er acht uur, vanwege vertraging. Half negen konden we uiteindelijke vertrekken naar Shanghai Pudong.

Ik kwam half één lokale tijd (6.30 CEST) aan in Shanghai en moest toen zoeken naar de bus naar Hangzhou. Omdat ik me fixeerde op de instructies die ik van internet had gehaald en de grote borden met daarop ‘Long Distance Bus’ eerst negeerde, duurde dat allemaal wat langer. Maar 14.00 kon ik tenslotte instappen.

Half vijf zette de chauffeur ons af aan een straat die ik natuurlijke niet kende en met bordjes die ik niet kon lezen. Een paar behulpzame buitenlanders en een gratis stadsplattegrond hielpen mij om toch de school te vinden, na een uur.

De hoofdmeester was een aardige man die me wat uitlegde over de stad en me vervolgens met een wild scheurende taxi naar mijn slaapadres was. Hoewel ik eerst in een gedeeld appartement met een andere student zou slapen, was ik nu vanwege redenen alsnog bij een gastgezin ingedeeld. Ze zijn alleraardigst, maar kunnen geen Engels, dus het is werken met handen, voeten en een woordenboekje.

Dat was allemaal zaterdag. Vandaag heb ik ook nog vrij voordat morgen de lessen beginnen. Ik heb die tijd gebruikt om een beetje van de stad te zien: op naar het beroemde Westelijke Meer: ‘world heritage’ en ‘patrimoine modiale’, zoals overal groot geschreven staat.

Het was druk, maar of het buitengewoon druk was weet ik niet. Zoveel van wat wij buitengewoon vinden is hier normaal. Zo heeft Hangzhou 10 miljoen inwoners. Als je zou denken dat dit betekent dat het een grote stad is, heb je het mis. Hangzhou is geen grote stad, zo werd mij verteld toen ik dat opmerkte, Shanghai en Beijing zijn groot, met hun meer dan twintig miljoen inwoners.

Ik heb een heel groot stuk gewandeld. Van de noordwesthoek van het meer tot aan de zuidoosthoek en weer terug. Mijn voeten zijn kapot. Maar het was de moeite waard: het meer is erg mooi. Ik kom zeker nog eens terug voor de bezienswaardigheden!

De terugweg was ook niet zonder problemen: ik slaagde er eerst twee keer niet in om mijn bus aan te houden, nam toen de verkeerde bus, moest dus dezelfde lijn de andere kant op terug nemen en geraakte toen pas in de goede bus. Gelukkig kon ik de juiste uitstaphalte nog herkennen, dus nu zit ik op mijn kamertje te typen.

Ik heb zin in morgen! Benieuwd naar de lesmethode en mijn medeleerling.